بی تفاوتی کارکنان در سازمان ( بخش دوم )
( ادامه مهم ترین علل بروز بی تفاوتی در کارکنان )
عدم وجود نظارت : نظارت از جمله مواردي است كه موجب مي شود پرسنل احساس كنند كه مورد توجه هستند و كارشان ارزشمند است.
عدم شناخت نيازهاي كاركنان : كاركنان نيازهاي متفاوتي دارند . بعضي با امتیازات مادی بيشتر ، بعضي با پذيرفته شدن و احساس مقبولیت ، برخی با تشويق و برخی با رشد وپیشرفت احساس رضايت مي كنند . در سازمانهايي كه بصورت سنتي اداره مي شوند ، مديران فقط بدنبال تأمين نيازهاي فيزيولوژيكي و ايمني كه اولين نيازها در سلسه مراتب نيازهاي آبراهام مزلو مي باشد ، هستند . در اين سطح نيازهاي اصلي و اساسي افراد مانند شكوفايي كه از جمله نيازهاي رواني است ، برآورده نمي شود . كاركنان درصورت عدم تأمين این نيازهاي اصلی و اساسي ، ابتدا احساس رضايت نمي كنند و بعد از تلاش براي ارضاء اين نيازها ، مواجه شدن با عدم توجه مديران ، منجر به از بين رفتن انگيزه در آنها و در نهايت بي تفاوتي خواهد شد . اين مسئله چون به مرور بوجود مي آيد ، در كاركنان قديمي بيشتر ديده مي شود .
توجه به بعضي از مشاغل : از آفات توجه به بعضي شغل ها و بي توجهي به بعضي ديگر، علاوه بر بروز بي تفاوتي، عدم ثبات و ماندگاري افراد در شغلي كه تجربه انجام آن را دارند ، می باشد . زيرا كه فرد احساس مي كند اگر در قسمت ديگري مشغول بكار شود ، مديريت به او توجه بيشتر مي كند و از اهميت بيشتري برخوردار خواهد بود و در نهايت مي تواند از مزايای بيشتري استفاده نمايد ، در نتيجه به شغل فعلي خود اهميتي قائل نخواهد شد و بدنبال راه گريزي براي انتقال به قسمت ديگر خواهد بود.
وجود تبعيض : تبعيض نتيجه نامطلوب تمركز قدرت در سازمان است . وجود تبعيض موجب هرز رفتن استعدادها و ضعيف شدن توانايي های كاركنان مي شود . اين موضوع نيز چيزي جز كاهش انگيزه و بي تفاوتي ببار نخواهد آورد . ناگفته مشخص است كه از بين رفتن استعدادها و ضعف در توانايي ها موجب مي شود تا سازمان نتواند به برنامه هاي پيش بينی شده خود جامه عمل بپوشاند.
وجود هرم تصميم گيري : در سازمانهاي سنتي تصميم فقط از بالا به پايين گرفته مي شود . كاركنان هيچ تأثيري در تصميمات ندارند . هر تصميمي فقط با نظر و تأييد مدير قابل اجراء است و در صورت رد (هر چند اگر صحيح باشد) جايي براي برگشت وجود ندارد.
« موفق و سربلند باشید »
دیدگاهتان را بنویسید